A two day hike

Nederlandse tekst onderaan

--

The next day we went for a TWO DAY walk (mum addition: Mount Roberts circuit walk in Lake Nelson National Park)! The plan was to walk to a hut. My parents brought backpacks as big as Tobin. Tobin carried his sweater, bottle and camera in his bag. I carried a game, two bottles, my camera and my torch. We were walking and walking and walking. It was a great view; we saw loads of mountains. Then we had lunch, Tobin was laying down and saying he was too tired to go on, but after all, Tobin kept going. After another half an hour of walking, Tobin laid down again and said he couldn’t keep going. We finally arrived at the hut (Bushline Hut), we only needed a sleeping bag to sleep. There was a platform up and a platform down with 14 beds (in total). Usually, you sleep with a lot of people you don’t know, but we were lucky, there was nobody there except for us. For dinner me, my dad and Tobin made spaghetti, it was very funny, we all ate out of one pan because we didn’t bring any plates. Then we went to bed. My dad had brought our light that you could pull out (a string) so there were lights in the hut (thank you Uncle Jelle for the present!) because it is pitch black because there is no electricity up the mountain. The next morning Tobin woke us up screaming ‘we are in the clouds, we are in the clouds, everyone wake up, we are in the clouds’, we went outside and it was wet because we were in the clouds. Then I made pancakessssssssss!!! For lunch we had noodles on top of the mountain. It was the same thing as with the spaghetti, we all ate from one pan. Then we started going down, there was a lot of running, every three seconds me and my brother jumped out off the bush and gave my parents a heart attack. Me and my brother saw a little ladybug. Then when we went to hide for the 100^th time, we saw a very good climbing tree and my brother and I climbed to the top. New Zealand has the best climbing trees with branches going down and branches everywhere like crazy hair.  

  

  

  

  

  

  

  

  

 

The next day we went to the longest swing bridge of New Zealand (mum addition: across the Buller River Gorge), then we did a 15min walk around, it was about the old gold miners who were there before and also about an earth quake which pulled the path into 2 pieces. Me and my brother went and sat down in an old digger and truck. Then me and my brother went on a very creepy zip line across the gorge instead of taking the swing bridge back. It was super cool but also a bit creepy because we were just sitting in a chair flying across a huge river. Tobin was in front of me, I was behind, but we were connected to each other. In the beginning – it was very funny – I was shaking a bit and Tobin did the same and we were swinging because we were connected with a metal pole. My parents took the swing bridge back, so we were doing it all alone, even though the zipline was next to the swing bridge. At the end we got a bit of a shock because it did ‘bang bang’ as it was stopping.

  

  

  

 

Then we took the car for a long drive to the next camping ground: ‘gentle Annie’. Even though it was late, immediately I thought it was the best camping ground we had been to so far, it looked a bit like Bushbaby Lodge (mum addition: Bushbaby Lodge is a camping ground in Uganda). There was a pizza oven, so we all made our own pizzas. Then Tobin went fishing with my dad when the sun went down. I wanted to get my dad’s tool case from the campervan to fix the bike of Tobin’s friend, but I got lost and I lost the car keys and I got a panic attack. My first panic attack. But later on, me and my mom found the key.

  

 

--

Nederlandse versie

De volgende dag gingen we voor een TWEE DAAGSE wandeling (mama toevoeging: Mount Roberts circuit walk in Lake Nelson National Park)! Het plan was om naar een hut te lopen. Mijn ouders brachten rugzakken mee zo groot als Tobin. Tobin droeg zijn trui, fles en camera in zijn rugzak. Ik droeg een spelletje, twee flessen, mijn camera en mijn zaklamp in de mijne. We liepen en liepen en liepen. Het was een geweldig uitzicht; We zagen heel veel bergen. Toen gingen we lunchen, Tobin ging liggen en zei dat hij te moe was om verder te gaan, maar Tobin ging uiteindelijk door. Na nog een half uur lopen ging Tobin weer liggen en zei dat hij door kon gaan. We kwamen uiteindelijk aan bij de hut (Bushline Hut), we hadden alleen een slaapzak nodig om te slapen. Er was een platform boven en een platform beneden met 14 bedden (in total). Meestal slaap je met veel mensen die je niet kent, maar we hadden geluk, er was niemand behalve wij. Voor het avondeten maakten ik, mijn vader en Tobin spaghetti, het was erg grappig, we aten allemaal uit één pan omdat we geen borden meebrachten. Toen gingen we naar bed. Mijn vader had ons lampje meegenomen dat je eruit kon trekken (een touwtje) dus er waren lichten in de hut (dank je wel Nonkel Jelle voor het cadeau!) want het is er pikdonker omdat er geen elektriciteit is op de berg. De volgende ochtend maakte Tobin ons wakker en schreeuwde 'we zijn in de wolken, we zijn in de wolken, iedereen wordt wakker, we zijn in de wolken', we gingen naar buiten en het was nat omdat we in de wolken waren.  Daarna heb ik pannenkoekenenenenenen gemaakt!! Voor de lunch aten we noedels op de top van de berg. Op dezelfde manie als de spaghetti, we aten allemaal uit één pot. Toen begonnen we naar beneden te gaan, er werd veel gerend, elke drie seconden sprongen ik en mijn broer uit de struiken en bezorgden mijn ouders een hartaanval. Ik en mijn broer zagen een klein lieveheersbeestje. Toen we ons voor de 100e keer gingen verstoppen, zagen we een hele goede klimboom en klommen mijn broer en ik naar de top. Nieuw-Zeeland heeft de beste klimbomen met takken die naar beneden gaan en overal takken als gek haar.

De volgende dag gingen we naar de langste hangbrug van Nieuw-Zeeland (mama toevoeging: over de Buller River kloof), daarna hebben we een wandeling van 15 minuten gemaakt die over de oude goudzoekers die er eerder waren ging en ook over een aardbeving die het pad in 2 stukken trok. Ik en mijn broer klommen in een oude graafmachine en vrachtwagen. Toen gingen ik en mijn broer op een heel griezelige zipline over de kloof in plaats van de hangbrug terug te nemen. Het was super gaaf, maar ook een beetje griezelig omdat we gewoon in een stoel zaten en over een enorme rivier vlogen. Tobin zat voor me, ik zat erachter, maar we waren met elkaar verbonden. In het begin – het was heel grappig – wiebelde ik een beetje en Tobin deed hetzelfde en we waren aan het zwaaien omdat we verbonden waren met een metalen paal. Mijn ouders wandelden op de hangbrug, dus we deden het helemaal alleen, ook al was de zipline naast de hangbrug. Aan het einde kregen we een beetje een schok omdat het 'bang bang' deed toen het stopte.

Daarna namen we de auto voor een lange rit naar de volgende camping: 'gentle Annie'. Ook al was het laat, ik dacht meteen dat het de beste camping was waar we al waren geweest, het leek een beetje op Bushbaby Lodge (moeder toevoeging: Bushbaby Lodge is een camping in Oeganda). Er was een pizza oven, dus we maakten allemaal onze eigen pizza's. Toen ging Tobin met mijn papa vissen toen de zon onderging. Ik wilde de gereedschapskoffer van mijn papa uit de camper halen om de fiets van Tobin's vriend te repareren, maar ik raakte verdwaald en ik verloor de autosleutels en ik kreeg een paniekaanval. Mijn eerste paniekaanval. Maar later vonden mijn mama en ik de sleutel terug.