Off to the South Island!

Nederlandse versie onderaan

--

The next day we took the ferry to the South Island. It was very nice, we saw dolphinssssssssssssssssssssssssssssssss!!!!!!! And we also saw a seal. We sailed over the sea through mountains (mum addition: the Malborough Sounds), on one of the mountains we saw a bunch of red trees in the shape of a heart. I liked looking at the waves as they were splashing by.

  

We went to Momorangi Bay and we fished, we caught a lot of fish, but we couldn’t eat them because people said they were inedible (we later found out that we could have eaten them and that they were actually pretty good). We also saw huge rays of about 2 meters. In the evening, we walked through the forest, and we saw a lot of glowworms, it looked like the stars were just next to you!

 

 

 

We then went to the Nelson old timer (classic car) museum. It was very cool, we saw a lot of oldtimers and a video of how they were made. My favorite thing about it was looking at the front of the cars, some had glass animals on the fronts. We saw a funny car with three wheels instead of four.

  

 

We bought a better fishing rod there and Tobin immediately caught the first fish we ate!

Then we drove a couple of hours. We stopped in front of a shipwreck (Mum addition: Janie Seddon - over a hundred years old); it was used in the First and Second World War. Later on, it was used for fishing and then it was left in the wharf. Then it got its final resting place on the beach in Motueka. It was pretty broken, though. People have stolen lots of parts.

  

We drove a bit further and then Tobin caught our second fish to eat!  There are a lot of cool birds everywhere in New Zealand and they kind of look like dinosaurs (picture of a Weka). I got a new pocket knife.

  

We went to Abel Tasman National Park. We took a boat which is pulled by tractors on the shore until it is deep enough, then the tractor flips the boat off and drives away. We saw the split apple rock; it’s called split apple rock because it’s a rock that was split in exactly two parts. We went past an island where there were seals, but unfortunately we didn’t see any. We were finally dropped off at a place called Anchor Bay, we started walking, the walk was about 4 hours and it was already 12 o clock! It was a beautiful walk, we saw lots of trees and it was nice to look at the water. We saw a tree that looked like an animal. There were lots of bridges. I climbed down a little stream to fill our filter water bottle and climbed back up. We arrived at a little beach, it was very cool to see, there was a little cave like a bridge made by water. Tobin found the stem of a dinosaur tree (Mom addition: tree ferns have long stems) and we saw it was made of thin stems. We continued with the walk, it was very cool because here and there we saw the dinosaur trees chopped off and the inside looks like a beautiful pattern! We were very, very tired and we went to a pizzeria at the end of the track because we couldn’t walk further. We sat down and had pizza and afterwards we walked back to the camping ground.

  

 

  

The next day we went to a cave where there were bones of a bird from New Zealand which is extinct because people hunted it (the Moa bird). We saw a tree that looked like a monster, my dad stood in front of it like he was attacked by the tree. It was very funny. The entrance to the cave looks like an old mine. We went downstairs and we were all wearing helmets. We saw the Moa bones after one minute of walking, we also saw stalactites and stalagmites. We saw the inside of one, it was very cool to see. We saw the full skeleton of a real Moa. The lady told us that the poor Moa’s were hunted by a huge eagle (Mum addition: the Haast eagle, went extinct when the Moa’s went extinct ☹). Even though the Moa’s were two times as big as me, they were still hunted by this eagle. The lady told us that they knew that because they found a Moa skeleton with bones scratched by the eagle. The tour guide gave us a real bone to feel how heavy it was, it was heavier than I thought. Then we saw the bones of a kiwiiiii!!! The guide told us that there was a land surveyor who lost a tool in the cave (mum addition: this is how they discovered the cave). He climbed down to fetch the tool, and he broke of a stalactite to bring it back, he also wrote his name on the wall of the cave. After that a lot of people did the same thing and after a while there were lots of names on the walls and a lot of stalactites broke off, but they couldn’t repair them ☹. Then we went out up a little ladder you had to climb to get out.

  

  

  

  

  

The next day we visited a beach (Waharariki beach). It was popular with seals; we saw at least five seals!!!!! There were two baby ones fighting and biting each other in a little cave and the mom looking on. Later on, we saw they could climb and swim too; it was so cute! We also saw a mom and a sleeping one. Me and my brother liked to slide down high sand dunes; it was a very nice feeling. We were searching for a cave to lunch because the wind was blowing so hard that the sand was blowing in your mouth and ears. After three days we still found sand everywhere. After lunch my dad said we would never have lunch on a beach again. Then me and my brother we climbed up a huge hill and my mom and dad followed. When we got on top, my mom was so stressed and told us to ‘sit down, sit down’, but it was worth it, it was a great view!

  

  

  

The next day we went to the shipwreck again and because it was low tide we could walk to it! It was very deep mud and me and my brother liked it, the mud came up to our knees, and everywhere you walked there were crab holes that spit water into the air.

We went to a salmon fishery. My dad caught the first salmon, then I caught one, but my line snapped and it got away, we saw the float swim away in the mouth of the fish. Then I caught a bigger one, but my line snapped. A bunch of people managed to grab my line before it got away and we pulled my fish up. We put it in a bucket, and we went to the chef to cook it. You could see the bait that was stuck in the middle of its throat and the chef had to pull open its gills to get it out. When she was pulling out the gills, we saw a whole stream of blood come out the fish, then we looked how she cut the fish open and got out the insides, and then after like half an hour waiting, we ate my fishshshshshshshshshsh!!!!!!!!!!! We put my dad’s fish in the fridge for the next day.

--

Nederlandse versie

Op naar het Zuidereiland!

De volgende dag namen we de veerboot naar het Zuidereiland. Het was erg leuk, we zagen dolfijnenenenenenen!!!!!!!!!!!! En we zagen ook een zeehond. We zeilden over de zee door bergen (mama toevoeging: de Malborough Sounds), op één van de bergen zagen we een stel rode bomen in de vorm van een hart. Ik vond het leuk om naar de golven te kijken terwijl ze tegen de boot spatten.

We gingen naar Momorangi Bay en we visten. We vingen veel vis, maar we konden ze niet eten omdat mensen zeiden dat ze oneetbaar waren (we kwamen er later achter dat we ze wel hadden kunnen eten en dat ze eigenlijk lekker waren). We zagen ook enorme roggen van zo'n 2 meter. 's Avonds liepen we door het bos en zagen we veel glimwormen, het leek wel alsof je door de sterren liep!

Daarna zijn we naar het Nelson oldtimer museum gegaan. Het was heel cool, we hebben veel oldtimers gezien en een video van hoe ze gemaakt zijn. Mijn favoriete ding was om naar de voorkant van de auto's te kijken, sommige hadden glazen dieren aan de voorkant. We zagen een grappige auto met drie wielen in plaats van vier.

We kochten er een betere vishengel en Tobin ving meteen de eerste vis die we aten!

Daarna hebben we een paar uur gereden, we stopten voor een scheepswrak (the Janie Seddon - meer dan honderd jaar oud); het werd gebruikt in de Eerste en Tweede Wereldoorlog. Later werd het gebruikt om te vissen en daarna werd het op de kade achtergelaten. Daarna kreeg het zijn laatste rustplaats op het strand in Motueka. Het was echt heel erg kapot. Mensen hebben veel onderdelen gestolen.

We reden nog een stukje verder en toen ving Tobin onze tweede vis om te eten! Er zijn overal in Nieuw-Zeeland veel coole vogels en ze lijken een beetje op dinosaurussen. Ik heb een nieuw zakmes.

We gingen naar Abel Tasman National Park. We namen een boot die door een tractor op de kust wordt getrokken totdat hij diep genoeg is, dan draait de tractor de boot om en rijdt weg. We zagen de gespleten appel rots, het wordt gespleten appel rots genoemd omdat het een rots is die precies in twee delen is gespleten. We gingen langs een eiland waar zeehonden zaten, maar helaas hebben we er geen gezien. We werden uiteindelijk gedropt bij een plaats die Anchor Bay heet. We begonnen te lopen, de wandeling duurde ongeveer 4 uur en het was al 12 uur! Het was een prachtige wandeling, we zagen veel bomen en het was leuk om naar het water te kijken. We zagen een boom die op een dier leek. Er waren veel bruggen. Ik klom in een beekje om onze filterwaterfles te vullen en klom weer omhoog. We kwamen aan bij een klein strandje, het was heel tof om te zien, er was een kleine grot zoals een brug gemaakt door water. Tobin vond de stengel van een dinosaurusboom (Mama toevoeging: boom varens met lange stelen) en we zagen dat het gemaakt was van dunne stengels. We gingen verder met de wandeling, het was heel mooi want hier en daar zagen we de dinosaurusbomen afgekapt en de binnenkant is een prachtig patroon! We waren heel, heel moe en we gingen naar een pizzeria aan het einde van de wandeling omdat we niet verder konden lopen. We gingen zitten en aten pizza en daarna liepen we terug naar de camping.

De volgende dag gingen we naar een grot waar botten lagen van een vogel uit Nieuw-Zeeland die is uitgestorven omdat mensen erop jaagden (de Moa-vogel). We zagen een boom die op een monster leek, mijn vader stond ervoor alsof hij door de boom werd aangevallen. Het was heel erg grappig. De ingang van de grot ziet eruit als een oude mijn. We gingen naar beneden en we droegen allemaal helmen. We zagen de Moa-botten na een minuut lopen, we zagen ook stalactieten en stalagmieten. We zagen de binnenkant van een stalactiet, het was erg gaaf om te zien. We zagen het volledige skelet van een echte Moa. De dame vertelde ons dat de arme Moa's werden opgejaagd door een enorme adelaar (Mama toevoeging: de Haast adelaar, die stierf uit toen de Moa's uitstierven ☹). Ook al waren de Moa's twee keer zo groot als ik, ze werden toch gejaagd door deze adelaar. De dame vertelde ons dat ze dat wisten omdat ze een Moa-skelet hadden gevonden met botten die door een adelaar waren gekrast.  De gids gaf ons een echt Moa bot om te voelen hoe zwaar het was, het was zwaarder dan ik dacht. Toen zagen we de botten van een kiwiiiii!!! De gids vertelde ons dat er een landmeter was die een gereedschap in de grot was kwijtgeraakt (mama toevoeging: zo werd de grot ontdekt). Hij klom naar beneden om het gereedschap te halen, en hij brak een stalactiet af om het terug te brengen, hij schreef ook zijn naam op de muur van de grot. Daarna deden veel mensen hetzelfde en na een tijdje stonden er veel namen op de muren en waren er veel stalactieten afgebroken, maar die konden ze niet meer repareren ☹. Toen gingen we een kleine ladder op die je moest beklimmen (om eruit te gaan).

De volgende dag bezochten we een strand (Waharariki beach). Het was populair bij zeehonden, we zagen zeker vijf zeehonden!!!! Er waren twee baby's die met elkaar vochten en elkaar bijten in een kleine grot en de moeder keek toe. Later zagen we dat ze ook konden klimmen en zwemmen; Het was zo schattig! We zagen ook een moeder en een slapende zeehond. Ik en mijn broer vonden het leuk om van hoge zand duinen af te glijden, het was een heel fijn gevoel. We waren op zoek naar een grot om te lunchen omdat het zo hard waaide dat het zand in je mond en oren waaide. Na drie dagen vonden we nog overal zand. Na de lunch zei mijn vader dat we nooit meer op een strand zouden lunchen. Toen klommen ik en mijn broer een enorme heuvel op en mijn vader en moeder volgden. Toen we boven kwamen, was mijn moeder zo gestrest en zei ze dat we moesten 'gaan zitten, gaan zitten', maar het was het waard, het was een geweldig uitzicht!

De volgende dag gingen we weer naar het scheepswrak en omdat het eb was konden we er naartoe lopen! Het was erg diepe modder en ik en mijn broer vonden het leuk, de modder kwam tot aan onze knieën, en overal waar je liep waren krabbenholen die water in de lucht spugen.

We gingen naar een zalmvisserij. Mijn papa ving de eerste zalm, toen ving ik er een, maar mijn lijn brak en hij zwom weg, we zagen de dobber wegzwemmen in de bek van de vis. Toen ving ik een grotere, maar mijn lijn brak. Een stel mensen slaagden erin mijn lijn te grijpen voordat hij ontsnapte en we trokken mijn vis omhoog. We deden het in een emmer en gingen naar de chef-kok om hem te koken. Je kon het aas zien dat in het midden van zijn keel vastzat en de chef-kok moest zijn kieuwen opentrekken om het eruit te krijgen. Toen ze de kieuwen eruit trok, zagen we een hele stroom bloed uit de vis komen, toen keken we hoe ze de vis opensneed en de ingewanden eruit haalde, en na ongeveer een half uur wachten, aten we mijn viiiiiiissssssss!!!!!!!!!! We bewaarden de vis van mijn papa in de koelkast voor de volgende dag.